Je krampachtig ergens aan vasthouden kost veel energie. Je kunt het vergelijken met het dragen van een zware last, je gaat eronder gebukt en uiteindelijk wordt het teveel.​

​

"Je kunt het beter loslaten" is dan meestal het advies wat je krijgt. Misschien herken je dit, een goedbedoeld advies van iemand in je omgeving. En denk je dan ook dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan?

​

Ik zeg het zelf ook tegen de mensen die ik coach en krijg ook vaak dit antwoord. Logisch, want er zijn nogal wat misverstanden over loslaten. Om het ook te kunnen, is het belangrijk om te weten wat loslaten nu eigenlijk is. Ik leg het je graag uit.

​

Loslaten betekent niet dat je onverschillig of ongeïnteresseerd wordt, de vraag is hoe ver je wilt gaan in jouw betrokkenheid. Het is voor niemand zinvol als je blijft rondlopen met een probleem waar je geen invloed op hebt of je rot blijft voelen voor een ander, terwijl het eigenlijk zijn of haar verantwoordelijkheid is om er mee om te gaan.  

​

Loslaten heeft alles met vertrouwen te maken. Dus andersom heeft vasthouden met angst te maken. En wie wil er graag in angst leven?

​

Loslaten is erop vertrouwen dat als je de ene deur sluit, er een andere deur weer voor je open gaat.​

​

Loslaten is niet strijden voor verbeteringen, vechten, er hard aan werken of jezelf moed inspreken. Dit is eerder vasthouden.

​

Loslaten is 'go with the flow' en vechten of strijden is tegen de stroom in zwemmen. 

​

Loslaten is, niet ontkennen maar accepteren.​

​

Loslaten is niet dat je niet om een ander geeft en je je niet meer betrokken voelt, soms kun je gewoon niet meer doen.​

​

Loslaten is niet een ander willen veranderen maar het beste uit jezelf halen.​

​

Loslaten is niet meer vasthouden maar het de vrijheid geven. 

​

Loslaten is niet meer alles willen regelen maar anderen hun eigen verantwoordelijkheid laten nemen.

​

Loslaten betekent dat je zelf bepaalt hoeveel tijd en energie je aan iets besteedt.​

​

Loslaten maakt je handen vrij en geeft je de rust en de ruimte om de dingen te doen die echt belangrijk voor je zijn. ​

​

Wat is er zo moeilijk aan loslaten?

​

Vasthouden kan een gevoel van veiligheid geven en een gewoonte zijn geworden. Het kan een lastige maar trouwe 'vriend' van je zijn geworden. Je kunt je afvragen of dit gevoel van veiligheid je wel gelukkig maakt. Of is het eigenlijk een schijnveiligheid?​

​

Het moeilijke aan loslaten is het leren van nieuw gedrag en nieuwe gewoontes. En omdat ons gedrag een gevolg is van onze gedachten, ligt daar de sleutel. Loslaten kan soms ook eng zijn, omdat je het niet gewend bent en niet weet hoe het zal zijn zonder.

​

Maar zodra je dit kunt, zal het je opluchting en een gevoel van bevrijding geven. Vasthouden aan (denk)patronen die niet in jouw voordeel werken, maken je machteloos en geeft je stress en zorgen, vaak zonder dat je het zelf in de gaten hebt.

​

Loslaten van oude patronen is niet pijnlijk, het is juist het vasthouden aan je oude patronen dat pijn, onrust en gepieker veroorzaakt. En vaak zijn we dat op den duur ons niet eens meer bewust. 

​

Uit eigen ervaring weet ik dat het enger lijkt dan het is, dat het ook niet van de ene op de andere dag kan en het een kwestie van oefenen is, met vallen en opstaan. Het allerzwaarste is juist het blijven vasthouden, als een overvolle rugzak die aan je lijf lijkt te zijn vastgeplakt.

​

En wie wil er constant met een zware rugzak rondlopen?​