Niet iedereen durft het om kwetsbaar te zijn en om zijn of haar gevoel te tonen. In onze westerse wereld leren we maar al te vaak om om alleen onze positieve kanten te laten zien en om altijd happy en gelukkig te zijn, in elk geval voor de buitenwereld.

​

Maar dat is helemaal niet de bedoeling. Elk mens is wel eens boos, angstig, gestresst, wanhopig, verdrietig, teleurgesteld, gefrustreerd, pessimistisch of geïrriteerd.

​

Kwetsbaar zijn en je gevoel tonen is een teken van jouw kracht, wat anderen daar ook van vinden. Niet eenvoudig als je gewend bent om je vaak af te vragen wat je omgeving daarvan zegt.

​

Zelf heb ik dit lang ook niet gekund, door onzekerheid en angst voor de meningen en oordelen van anderen. Daarom droeg ik een masker voor de buitenwereld, om te overleven. Uiteindelijk leidde dit tot de zoveelste burn-out en depressie. Totdat ik er genoeg van had om in vicieuze cirkels te blijven ronddraaien en op zoek ging naar een echte oplossing.

​

Het allerbelangrijkste en de eerste stap om kwetsbaar te kunnen zijn is om jezelf daarvoor toestemming te geven, om anderen te laten zien en horen wat je voelt. Want ergens in ons leven hebben we bewust of onbewust opgepikt dat dit niet mag. En wie bepaalt nu nog wat goed is voor jou?