Al jong leren we dat het negatief is als je niet perfect bent. Op school als je geen 10-en haalt, anders bent dan anderen en er niet bij hoort of erger nog, wordt gepest of veroordeeld.

​

Het gevolg is dat we een stemmetje in onszelf ontwikkelen die ons wil meegeven dat we niet goed genoeg zijn. En dat stemmetje voeden we ongemerkt steeds meer, zodat het uiteindelijk het voor het zeggen heeft.

​

En dan zoveel jaren later kunnen we niet meer loskomen van deze overtuiging 'ik ben niet perfect'. We hebben er last van, want het is moeilijk om blij en tevreden te zijn met onszelf als onze focus ligt bij wat er ontbreekt.

​

Uit eigen ervaring weet ik dat perfectie najagen heel vermoeiend is en kan leiden tot depressie en een burn-out. Daar word je niet vrolijk van.

​

Stop met jezelf te veroordelen voor alles wat je niet bent. Begin te houden van alles wat je wel bent. Wees je eigen beste vriend(in). Hem of haar veroordeel je toch ook niet om alles wat hij/zij niet is, maar hou je van zijn/haar mooie en positieve kanten. 

​

Dus waarom zou je dat dan wel doen bij jezelf? ​